Darfield + New Brighton & Sumner

Za 12 februari

Helaas werd mijn nachtrust dit keer weer abrupt verstoord. Dit keer was het de schuld van een te grote mond hebben. Nadat ik de schade in de stad had gezien van de aardbeving had ik namelijk tegen Julie & Helen gezegd dat ik ook weleens een aardbeving wilde meemaken. Je weet wel gewoon voor het gevoel zodat je ook weet wat het is. Helaas werden mijn gebeden in de nacht gehoord en begon mijn bed te schudden zo rond een uur of half 2. Het was een 2.9 op de schaal van richter, een kleintje dus en geen reden voor paniek. De volgende morgen vertelde ik dan ook trots over de ervaring maar het bleek dat niemand het verder had gevoeld. Gelukkig gaf het internet en het nieuws me gelijk!

Gedurende de morgen werd opa gebeld door een goede vriend (Ben). Zijn broer had nog een auto staan die we konden kopen voor een prikkie. Het was alleen wel in Darfield zon 70 km rijden. Ben kwam ons ophalen nadat we de verzekering hadden geregeld zodat we de auto meteen konden meenemen. Ik werd de Joint Owner naast Julie zodat de verzekering geen 1000 dollar maar 120 dollar kostte. Toen we in Darfield aankwamen moesten we nog een stuk doorgereden naar een afgelegen huisje dicht bij de bergen (arthur's pass). De broer van Ben (Frank), een ware lonely jager/ leger boy, kwam naar buiten en showde ons de auto die er goed uit zag. Een donkerblauwe Nissan Cefiro V6 2 liter uit 1995 (automaat). Ow ja Ramon en Edje, jullie als echte Grand turismo tune boys, is deze auto ok? En kan ik die nog wat op tunen naar wat meer Brutuspower? Op de weg terug met onze nieuwe aanwinst kwamen we veel fietser tegen die werde vervloekt omdat ze midden op de weg fietste. Even later zagen we ook nog mensen brutaal de auto in de berm parkeren, stoelen uitpakken, tafeltje uitklappen, picknick mandjes klaar zetten enz. Tenslotte werd opa ook nog gek van de politie die bij elk kruispunt stonden om ons te vermanen dat we snel door moesten rijden. Zonder erbij na te denken gingen we naar huis op weg naar ons heerlijke eten. Vlees met mintsaus is goed te doen hoor Twan...

'S avonds nam Opa me mee naar New Brighton, een suburb van Christchurch aan de zee, waar de familie Smolders nog een tijdje heeft gewoond. Eerst hebben we het strand bekeken en de walvis waar mijn moeder zo graag op speelde, daarna zijn we gaan kijken naar het huisje waar ze gewoond hebben. Het was leuk om te zien waar ons mam heeft rond gedarteld, gespeeld en gewoond. Vervolgens reden we door naar Sumner, een ander dorpje aan het strand. Er stonden ineens heel veel mensen te klappen en mensen in oranje hesjes, ook de verdomde fietser kwamen weer langs. Toen werd het echter allemaal duidelijk, er was die dag een zeer belangrijk triatlon wedstrijd van de Westkust naar de Oostkust van Nieuw Zeeland. Er was extra veel aandacht aangezien er mensen over heel de wereld mee deden, de kampioen van de afgelopen 5 jaar en de oprichter van deze wedstrijd die zelf al 6x had gewonnen. Het was zeer mooi om te zien hoe de sporters werden binnen gehaald. We hebben daar nog even een terrasje gepakt en een grote rots beklommen die midden op het strand lag. Al met al een zeer geschikte en mooie avond.