The Great Ocean Road

Wo 20 april

De wekker wekte ons om 6 uur en we werden met frisse tegenzin wakker. Toen we om half 8 werden opgehaald kregen we te horen dat het kantoor echter pas om 10 uur open ging en hij ons eerst ging afzetten bij een lokaal koffietentje en later weer kwam ophalen. De vriendelijke man zou wel speciaal voor ons zorgen dat het kantoor al om 9 uur open ging zodat we niet te lang hoefden te wachten bij het drukbezochte en zeer populaire koffietentje. Twintig minuten later kwam de man ons dan ook al weer ophalen en zorgde dat alle papieren in orde waren. Vervolgens vertelde hij ons alle ins en outs van onze modieuze, luxe en oranje kemper. De gezellige man, tevens comedian van het verhuurbedrijf, gooide waarschijnlijk zoals gebruikelijk wat standaard kempergrappen tussen het gesprek door en gaf ons nog wat inside tips om geld te besparen. Onze kemper is van alle gemakken voorzien: een groot 2 persoonsbed, een koelkastje, airco, de auto is een automaat (dus lekker relaxt), keukentje met 2 pitten en natuurlijk niet te vergeten een flatscreen die in gedachte zo groot als Edjes tv was maar teleurstellend niet groter was dan mijn hand! Na de instructie van ongeveer 20 minuten konden we eindelijk onze eigen weg gaan en kon de reis over the great ocean road beginnen. Helaas was het weer niet echt denderend en reden we naar onze eerste stop, Geelong. Hier zijn we naar de vvv gegaan en werden we geholpen door een gepensioneerde opa die vol passie over the great ocean road wist te vertellen. We eindigden dan ook met een tas vol met landkaarten die genummerd waren en waar doormiddel van kruisjes en tekst aangegeven stond wat de plekken waren om te stoppen, zowel toeristisch plaatsjes als plaatsjes die alleen lokale kenners weten te vinden. Daarna reden we verder naar Torquay, de hoofdstad van surfen, en hebben daar uitgekeken naar de hoeveelheid surfers in de zee. Dat was ook geen wonder aangezien iets verder op in Bells Beach de wereldkampioenschappen surfen plaatsvonden. Hier zijn we dan smiddags ook heen gegaan. Maar aangezien dat Jessy nogal moe was vroeg ze tijdens het rijden hoe ver het nog was en ik vertelde haar dat het ongeveer 5 km was en hooguit 10 minuten rijden was. Hierop reageerde Jessy met het volgende: Ja dat heeft dan ook geen nut, dan kan ik net 5 min zo (met open mond en ogen dicht) liggen. Ik antwoordde dat dat inderdaad kon en kreeg geen reactie meer. Na 20 seconden keek ik dan ook even opzij wat er aan de hand was. Het bleek dat ze zo moe was en dat haar hoofd dacht van dit is eigenlijk wel een zeer aangename en zeer geschikte positie om in slaap te vallen, dat ze ook daadwerkelijk direct in slaap was gevallen. Het uitspreken van de woorden was schijnbaar haar laatste zuchtje energie waarna een total KO volgde. Ik kon me lach dan ook bijna niet inhouden en na het wakker maken van Jessy, na 5 min rijden, kon ze zelf het verhaal bijna niet geloven en hebben we behoorlijk wat lol gehad. Toen we bij het surfen aankwamen was het nog altijd een beetje bewolkt maar het uitzicht van het mooie strand en de hoge golven was er niet minder om. Vandaag vonden de eerste rondes plaats van de vrouwen en we hebben onze ogen echt uitgekeken. Het was echt super vet om te zien hoe deze dames deze golven meester maakte zonder dat het hun enkele moeite kostte. Het werd helemaal lomp toen een vrouw deelnam die maar 1 arm had (door een haai afgebeten). Echt indrukwekkend wat deze vrouw klaarspeelden, echt geweldig om te kijken. Alles werd vastgelegd door tv camera's en gasten met zon lomp grote fotocamera's dat je zelfs van dichtbij een foto van Hoofd kunt maken (een van de weinige modellen waar dat mee kan). Na deze mooie ervaring was het al vrij laat en moesten we echt een camping gaan zoeken. We kwamen bij een vrij dure maar luxe camping in Anglesea uit en aangezien er niets anders in de buurt was was de keuze al snel gemaakt. Op het menu voor het avondeten stond een lekker broodje hamburger dat we buiten op een picknicktafeltje wilde op eten, echter werden we na 5 min gestoord door de regen en eindigden we in ons kempertje met de borden op de schoot.  Na nog even een avondwandeling gemaakt te hebben en gezwommen te hebben in het te koude zwembad op de camping was het tijd om de eerste nacht in ons kempertje door te brengen.

Do 21 april

Ondanks dat het een beetje klein en kneuterig lijkt, hebben we een groot bed dat heerlijk slaapt in ons kempertje. We werden dus zeer tevreden en met een goed gevoel wakker. Het geeft wel echt een kampeergevoel zon kempertje maar dat is alleen maar mooi. Na ons ontbijtje zijn we snel naar de golfbaan gereden in Anglesea aangezien het opaatje ons had verteld dat daar de kans het grootst zou zijn om onze eerste echte wilde kangaroes te zien. Jammer genoeg mochten we niet op de golfbaan maar we konden wel onze eerste wilde kangaroes zien op een afstand van 50 meter. Aangezien er vandaag veel op het programma staat zijn we daarna snel doorgereden naar Teddy's look out om in de zon een beeldschone kustlijn te vinden. De kust hier maakt echt een super mooie en vette indruk op ons. Je kunt er echt uren naar blijven kijken omdat het zo mooi is. Het heeft toch net iets meer charme dan de zielige duinen en een strand vol duitse gaten in Nederland. Daarna zijn we naar Split point gereden om wederom verrast te worden door een beeldschoon uitzicht. Ook stond hier een spierwitte vuurtoren van 9 etages, speciaal voor blinde vissers. Iets verder door stond the great ocean road arch. Een monument om the great ocean road aan te geven. Natuurlijk moesten we hier net als duizenden japanners mee op de foto. Het duurde dan ook even voordat we een foto konden maken zonder dat er een gast met een neppe knipoog (spleetoog) op de achtergrond stond.

De great ocean road laat niet alleen een verbazingwekkend mooie kust zien maar er was ook een prachtige waterval te zien. Het pad naar de Erskine fall was nogal modderig door de regen van de afgelopen dagen maar vol goede moed door de zon trotseerden wij met onze slippers het pad naar de waterval. Ondanks de vele waarschuwingen voor slangen zijn we er helaas nog steeds geen tegen gekomen. Begrijp me niet verkeerd, ik hoef ze niet perce van dichtbij te zien aangezien ze vrij gevaarlijk en giftig zijn maar 1tje die ik vanaf 10 meter afstand kan zien is welkom. Toen we onder aan de voet van de waterval stonden trok ik letterlijk en figuurlijk de stoute schoenen (slippers van Jessy) aan om de tocht voort te zetten over rotsen zodat ik op een paar meter van de waterval kon komen. Ook al heb ik er al vele gezien, het blijft altijd mooi om zulke dingen te zien want het gaat nooit vervelen zoiets moois. Het is helemaal mooi omdat je nu deze mooie dingen ook kunt delen met een echt iemand in plaats van met de 4 stemmen in je hoofd. Het is gewoon super om zulke supermooie dingen samen met Jessy te kunnen mee maken.

Vooral toen we na de waterval door kenneth river reden en via een afslag op een gravelroad belanden (op advies van die opa) om koala's te spotten was het mooi om samen te zijn. In de eerste boom waar we keken zat al meteen koala. Jammer genoeg doen ze niet veel deze lamme gasten maar het is echt top om ze in het wild te zien. Het is toch heel anders om zulke beesten in het wild te zien dan bijvoorbeeld in de dierentuin. In het wild maakt het zoveel indruk en is het echt een speciaal moment. In een andere boom vonden we een iets actievere koala die veel waarde hechtte aan privacy aangezien die me tijdens het filmen begon te bekogelen met stront. Na zon 6 koala's te hebben zien hangen en eten in de boom werden we ook ineens vergezeld door een aantal wilde en zeer kleurrijke papegaaien. Jessy wist het zelfs voor elkaar te krijgen dat er 1tje op haar vinger en vervolgens op haar schouder ging zitten. Zoiets vergeet je gewoon nooit meer. Maar na meer dan 2 uur te hebben doorgebracht met deze dieren werd het tijd om een camping te zoeken. Deze vonden we in Apollo bay niet heel ver van Anglesea af (normaal hooguit uurtje rijden). Op de camping hebben we een heerlijke en gezonde salade met kip gemaakt die goed smaakte. Na het goede avondmaal spraken onze deense buren ons aan of we wat mee gingen drinken op de camping maar wij moesten eerst met het thuisfront op de imkerwei skypen. Gelukkig had een take-away zaakje ala mcdonalds een aantal computers met internet en lukte het aardig ondanks de drukte om weer eens met thuis te praten. Toen we het skypen achter ons hadden gelaten keerde we terug op de camping en zagen dat de Denen nog steeds aan het drinken waren en besloten om ze te vergezellen. De bedoeling om een half uurtje gezellig wat te kletsen veranderede als snel in een zeer gezellige avond bier drinken en verhalen vertellen. Voordat we het wisten was het dan ook 2 uur snachts en eindigde de avond met een ongegeneerde boerwedstrijd.

Vr 22 april

Zonder een kater te hebben stonden we fris op en wilde we wat meer wilde dieren gaan spotten. Hiervoor moesten we echter wel een stuk omrijden naar lake Elisabeth, dat bekend staat voor het spotten van vogelbekdieren (de meest rare dieren van de wereld). Het beestje lijkt op een bever, met zwemvliezen van een zeehond en een snavel van een eend. Het is ook het enige zoogdier op de wereld dat eieren legt. Al met al een interessant dier om te gaan bekijken. Toen we in een groot woud aankwamen en ons op het modderige pad naar het meer begaven werd ik ineens opgeschrikt doordat Jessy ineens in mijn nek vloog. Ze was zo bang dat er niet eens een schreeuw van af kwam, dus ik dacht aan een slang of misschien een reuze spin, maar ons pad werd gekruisd door een Walibi (een soort kleine kangaroe). Deze stond 2 meter van ons af in de bosjes en keek ons met een te droge misselijke kop aan om vervolgens vrolijk verder te springen door de bossen. Het is wel echt een heel andere ervaring en veel mooiere ervaring dan om een egel of een eekhoorn tegen te komen. Na zon 3 uur te hebben rondgelopen en uren gestaard te hebben naar het meer kwamen we tot de conclusie dat dit helaas niet de dag was om een vogelbekdier tegen te komen. Teleurgesteld (vooral ik) liepen we terug naar het kempertje en reden we verder naar Maits rest. Dit is een stuk wondelijk en zeer oud regenwoud waar een van swerelds grootste bomen zich bevinden. Het was een loop van ongeveer een uurtje en we hebben onze ogen uitgekeken naar hoe mooi de natuur en bomen kunnen zijn. Een regenwoud is echt super vet om daarheen te lopen. We konden en ook niet laten om van het pad af te gaan en als jonge scoutinggastjes een paar bomen te beklimmen, want daar is het echt een paradijs voor.

Aangezien de avond al vroeg invalt, zijn we na maits rest opzoek gegaan naar een camping. Omdat er geen grote dorpen in de buurt waren eindigde we in een walik achtig dorpje , Lavers Hill, op een camping. Toen we op de camping aankwamen bleken er 3 grote tenten te staan van 3 gezinnen die al jaren met elkaar Pasen vierden. We werden harterlijk verwelkomt door 1 van de mannen die voor ons uit renden om de droge route aan te wijzen en een droge plek op het gras voor ons te regelen. We werden ook meteen uitgenodigd voor een biertje of tien zoals hij het zei. Al snel bleek dat 1 van de gezinnen ook familie had in Nederland en we hadden een gezellig gesprek. De Australische mensen zijn ook echt super aardig en we werden dan ook gedwongen om mee te eten (wat wel goed uitkwam aangezien we zelf niets hadden). Na heerlijke noedels met garnalen en mosselen gegeten te hebben, hebben we nog lekker de avond met die mensen doorgebracht bij een groot kampvuur dat ze gemaakt hadden. Het was echt super gezellig en laat ook zien dat het ook anders kan dan in Nederland, want echt alle mensen zijn hier super openhartig, vriendelijk en aardig.

Za 23 april

Toen Jessy wakker werd, werd ze ook meteen gevraagd of ze koffie of thee wilden en of we bacon en eggs als ontbijt wilden. Na een stevig en goed ontbijt namen we afscheid van deze top mensen en zetten we onze reis voort over the great ocean road om uiteindelijk vandaag tot in the grampians (bergen) te komen. Het eerste wat we tegen kwamen is tevens de grootste en waarschijnlijk mooiste attractie van the great ocean road, de 12 apostellen. Dit zijn grote stukken land/rotsen die op een rij voor de kust staan. Het was echt super indrukwekkend en mooi om te zien. Dan zie je pas wat voor mooie dingen de wereld allemaal te bieden heeft, want het is echt een superlomp uitzicht en een top ervaring om te zien. Na de 12 apostellen zijn we naar Loch Ard Gorge gegaan, een mooie kustlijn dat bestaat uit cliffen en prachtige stranden. Hier kwamen we ook een grote rots tegen, die we hebben omgedoopt tot de Jessy rots. Op de film zullen jullie wel zien waarom... Het was in ieder geval een hilarisch moment. Vervolgens was London Brigde aan de beurt, een rots die doormiddel van 2 natuurlijke bruggen (stukken land) aan het land wordt verbonden. Helaas is 1 van de bruggen deels ingestort maar nog altijd is het echt een ansichtkaartplaatje om te zien. Omdat we al zeer vroeg vertrokken waren was het nu pas tijd om te lunchen en het weer begon ook wat op te klaren, van bewolkt naar zonnig, zodat we heerlijk konden lunchen op het gras en in de zon. Als lunch hadden we fish en chips omdat Jessy dat nog nooit gegeten had en het beviel haar zeer goed. Hierna hebben we nog flink genoten van alle mooie uitzichten over de kust en hebben we flink doorgereden tot het einde van the great ocean road. Dat betekende dat een nieuw avontuur zou beginnen, the grampians, een bergketen met mooie en zeer speciale bergen. We moesten echter nog wel bijna 200 kilometer rijden. Na een heel stuk rijden begon de tank aardig leeg te raken aangezien die maar 1 op 8 reed in plaats van de aangegeveven 1 op 11. Dus toen we tegen het donker worden een tankstation hadden gevonden in het begin van The Grampians was het ook meteen tijd om een camping te vinden. In het dorpje Dunkeld was echter maar 1 camping en gelukkig konden we daar ook terecht. Het duurde alleen even voordat het geregeld was aangezien de camping wordt gerund door vrijwilligers van de gemeente die zelf ook op de camping stonden en bezig waren met een bbq. Toen we eindelijk stonden hebben we lekker Nederlands pannenkoeken gemaakt die heerlijk smaakte dankzij chefkok Jessy. We werden wel vergezeld door onze eerste zeer grote spin van deze trip. Laura en Mama zouden denk ik jarenlange nachtmerries er aan over gehouden hebben maar de australische opa's die bij de keuken waren zeiden dat hij niet gevaarlijk was en dat ze er vandaag al meer dan 30 hadden gespot. Toen onze maag vol pannenkoeken zat hebben we nog wat tips gekregen over the grampians en wat wijn gedronken met wat Aziatische australiers.

Helaas lukt het zelfs hier niet om de foto's te uploaden en hopelijk kan ik binnekort snel ergens een plekje vinden om jullie ook te voorzien van fotos in plaats van alleen verhalen. Ik zal dan ook snel het hele verhaal bij werken zodat ik up to date ben, maar nu met Jessy is het belangrijker om vooral te genieten van alle tijd en schrijven kan nog altijd. Ik vind het ook echt leuk om te zien dat veel mensen me volgen (kan ik zien aan de statistieken) dat doet me echt goed. Ik kan helaas niet zien wie me allemaal volgen en naast de trouwe fans die altijd een berichtje achterlaten is het misschien ook leuk dat de andere die me volgen dat een keertje doen. Het is moeilijk uit te leggen maar als je hier zit is het echt relaxt om te zien als iemand een reactie plaats en dan maakt het niet eens uit wat.... Het doet gewoon goed om te zien en te horen van mensen die dichtbij je staan.